Kunstestafette: Claire Talbott

In het nieuwe jaar gaat de Kunstestafette weer vrolijk verder. Vandaag vertelt eerstejaarsstudent Claire Talbott over haar favoriete schilderij:

“Het kunstwerk waar ik het over wil hebben is ‘Rückkehr zur Heimat’ van de Italiaan Giovanni Segantini die van 1858 tot 1899 leefde. Door een lastige kindertijd was hij stateloos geworden, maar tocht wist de kunstenaar vrij veel roem te vergaren. Maar omdat hij officieel tot geen enkel land behoorde, kon hij geen paspoort aanvragen om verder te reizen dan het land waar hij verbleef. Desondanks zag Segantini zich als een echte Italiaan. Dat ging zelfs zover dat hij – door zijn succes in Zwitserland – geen Zwitsers paspoort aannam toen hij dat kreeg aangeboden.

Segantini staat bekend om zijn natuurscenes in de Alpen die hij schilderde terwijl hij in Zwitserland woonde. Hij ontwikkelde een eigen soort ‘divisionisme’ die voortkwam uit de kleurtheorieën van Georges Seurat. Net als de pointillisten wist hij goed hoe kleur werkte en legde pure kleuren naast elkaar om op die manier de zuiverheid van de kleuren naar voren te laten komen. In zijn werk maakt Segantini veel gebruik van symboliek. Dat is kenmerkend voor het naturalisme, de stroming waartoe Segantini behoorde. Ik kwam dit schilderij tegen toen ik in Berlijn was met een paar vrienden in 2019. Ik had even een dagje voor mezelf genomen zonder mijn andere reisgenoten om zelf een beetje op pad te gaan. Ik kwam toen terecht in het Altes Nationalgalerie dat in het voormalige West-Berlijn ligt, en wauw wat is het een mooi museum! Ik weet niet waarom maar ik kreeg best wel een emotionele walm over me heen toen ik dit schilderij zag. Misschien laghet aan hoe de lucht is geschilderd met haar vele tinten roze en blauw, aan het idyllische landschap of hoe het licht over de bergen heen valt. Ik vond het allemaal zo mooi. Uiteindelijk heb ik best lang gestaard naar dit kunstwerk waarvan ik toen de schilder nog niet eens kende. Alle kleuren passen zo mooi samen en je ziet hoe de zon langzaam wegkruipt over de bergen en over de grond.

Het viel me eerst niet eens op dat er zo’n verdrietige boodschap in zo’n schoon landschap was verborgen. Het gaat om de aankomst van een dode jongeman met zijn wenende moeder, samen rijden ze naar de plek waar de jongen begraven gaat worden. Misschien is de zonsondergang, ook wel symbolisch voor de dood die hier wordt afgebeeld: de dag verandert in de stille nacht met alleen maar duisternis. Hierbij wil ik Mira Mennings de Kunstestafette geven. Veel plezier en hopelijk hebben jullie genoten van mijn stukje!”

Claire nomineert dus Mira Mennings. We zijn erg benieuwd naar jouw bijdrage Mira! Ben jij getagd? Stuur ons dan een berichtje. De redactie van de ARTillerie bestaat uit Alison Scanlan, Ruben Hulsewe en Luuk Merijn Spee