Nimweegse Schoonheid

Eén van de dingen die kunstgeschiedenis studeren in Nijmegen zo leuk maakt zijn alle excursies naar de mooiste plekjes van Europa. Vorige week nog reisden de tweedejaars af naar Florence, waar ze de grootste kunstwerken uit de renaissance hebben bekeken. Beeldhouwwerken van Michelangelo, Bernini en Nanni di Banco; ze hebben er veel kunnen zien. Maar deze pracht en praal kunnen we ook dichter bij huis zoeken. Wie eens aandachtig het straatbeeld in Nijmegen bekijkt zal zien dat de kunst altijd dichtbij is. Daarom is het hoog tijd om een aantal van deze kunstwerken in het zonnetje te zetten.

Ruiterstandbeeld van Keizer Karel

Wie dit beeld van dichtbij wil bekijken zal bereid moeten zijn om zijn leven op het spel te zetten. Dit dynamische standbeeld bevindt zich namelijk midden op het Keizer Karelplein, de horrorrotonde die de meeste mensen het liefst zo veel mogelijk vermijden. Albert Termote kreeg de opdracht om dit beeld te maken en in 1962 werd het geplaatst. 

Dat deze keizer zo’n prominente plek krijgt in de stad is niet gek. Karel de Grote heeft namelijk een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van Nijmegen. Rond 770 liet hij op het Valkhof een palts bouwen. Deze plek koos hij niet zonder reden: eerder hadden de Romeinen hier namelijk hun castellum gebouwd. Keizer Karel liet zo dus zien dat hij de opvolger was van de Romeinse machthebbers. Het imago van die machtige leider komt zeker naar voren in het standbeeld. Het wilde paard lijkt weinig effect te hebben op de keizer, alleen zijn baardhaar wappert wat in de wind. Een krachtig figuur dat zich niet laat kennen. Wil je het beeld toch beter bestuderen? Kijk dan wel uit met oversteken! 

Al mot ik krupe.. 

Tijdens de carnavalsperiode staat Nijmegen bekend onder een andere naam, namelijk ‘Knotsenburg’. Een lied dat je in deze tijd wel eens voorbij hoort komen is ‘Al mot ik krupe’ van Gradus van Nimwegen. In dit beeld, dat in 2006 door Toon Heijmans is gemaakt, wordt de tekst hiervan tot uitdrukking gebracht. We zien hier een aantal carnavalsgangers die de Sint Stevenstoren beklimmen. En nu maar hopen dat ze niet al te diep in het glaasje hebben gekeken, want de echte toren is 67 meter is best hoog. Op de voorkant van de sokkel is het refrein van het lied te lezen.

Labyrint

In 1982 maakte Klaus van de Locht in opdracht van de gemeente Nijmegen een labyrint op de plek waar vroeger de Waalhaven lag. Het is een vrij groot kunstwerk met een diameter van 24 meter. Wie voor de lol over de stenen van het labyrint wil lopen zal maar liefst 340 meter afleggen. Vaak is te zien hoe mensen van ring naar ring springen op dit werk. Het nodigt uit om op verkenning te gaan. In het midden van het werk zit een rode steen die de kunstenaar zelf uit de Waal heeft gehaald, waarop hij een labyrint graveerde. Klaus van de Locht legt de betekenis van het kunstwerk uit als volgt: ‘Het labyrint is een metafoor voor de levensloop, een mogelijkheid de vragen naar een zinvol leven te beantwoorden. Een steun voor de mens die op zoek is naar zichzelf. Maar ook staat het labyrint voor de geordende baan van de sterren en de kosmos, waar de mens deel van uitmaakt’. Als je dit kunstwerk wil gaan bekijken moet je van te voren wel even de waterstanden bekijken. In tijden van hoogwater staat het labyrint namelijk onder water.

Leeuw 

Het Kronenburgerpark wordt bewaakt door een zandstenen leeuw. Maar waarom staat deze hier? In 1874 werden de oude stadsmuren van Nijmegen afgebroken zodat de stad uitgebreid kon worden. Wat hier ook onder viel was de aanleg van het Kronenburgerpark in 1880. Nijmegen was erg trots op deze nieuwe ontwikkelingen in de stad en daar hoorde een kunstwerk bij die dat tot uitdrukking zou brengen. Henri Leeuw en zijn zoon Henri jr. werden hiervoor benaderd. Zij maakten een trotse leeuw met een woeste blik die het wapenschild van Nijmegen in zijn klauwen vasthoudt. Het beeld staat ook wel bekend als ‘De leeuw van Leeuw’, waar die bijnaam vandaan komt is niet moeilijk te raden. Op de sokkel staat: ‘Aangeboden door de Vereeniging tot verfraaiing van Nijmegen 1886’ – de mensen die ervoor moesten zorgen dat de openbare ruimte er zo mooi mogelijk bij zou liggen.