Een bericht aan de toekomst: Sarah Sze

Sarah Sze is geboren in Boston in 1963. Sinds 1990, ten tijde van haar afstuderen, begon ze als een ekster met verzamelen van allerlei kleine objecten. Op een gegeven moment stroomde haar studio over van kleine objecten en begonnen de stapels systematische vormen aan te nemen. Deze stapels ontwikkelden zich uiteindelijk tot de karakteristieke vormentaal die haar werken uitdragen. 

Ze verkent met haar installatiekunst bestaande ruimten, en creëert daarin een nieuwe ruimte. Ze gebruikt overgeproduceerde dagelijkse objecten “met weinig individuele identiteit” om grotere systemen te creëren die in een handomdraai je ervaring van een kamer of gebouw veranderen. Architectuur wordt door haar werk bezeten en krioelt over de muren. 

Sarah Sze assembleert objecten, licht, video en afbeeldingen – zowel digitaal als op papier –  en stelt ze op in een complex multimedia werk. In haar werk wisselt ze graag met verschillende media. Ze speelt met het verschil tussen micro- en macrovisie en het beeld van oneindigheid. Dit zie je duidelijk terug in haar werk. De vele ingezoomde en uitgezoomde afbeeldingen creëren een gevoel van oneindigheid. Alle objecten vormen samenhorigheid. Samen vormen ze een groter geheel als een zwerm vogels die over de weiden vliegen. Je krijgt niet de losse objecten te zien, maar juist de samenlevingen, steden, ecosystemen en zelfs hele solarsystemen.

Triple Point, wat tentoongesteld werd in het MoMA, verwijst naar de vele staten waarin water zich kan bevinden. Sze verwijst naar hoe water zich kan voordoen als een damp, als ijs en als vloeistof. Ze maakte daarbij een installatie uit dagelijkse objecten met in het midden een pendulum dat zich voortbeweegt in verschillende richtingen – de constante verandering in de fases van water. De installatie zelf verandert ook mee. Telkens varieert Sze bij het opbouwen met de plaatsing van de objecten en de grootte van het werk.

Zoals gebruikelijk in de modernistische tradities, ontmantelt ze de objecten. Deze samenvoegingen en vervormingen  creëren een dynamisch maar haast fragiele constructie, waarin slechts een aantal objecten nog te herkennen is. Een van de vele voorbeelden is Hidden Relief dat als papier in de wind weg lijkt te waaien. De haast zwevende constructie toont complexe diepte, maar er zijn naast het grote gele meetlint in het midden geen herkenbare objecten meer. Het is alsof je iemand verliest in een menigte; de objecten lijken in het geheel te verdwijnen. Met haar werken zoals Hidden Relief en Triple Point stelt ze vragen bij de waarde die de maatschappij aan objecten hecht. 

Sarah Sze omschrijft met haar werk de plekken die we als mensen bewonen, maar ook de tijd waarin we wonen. Ze stelt dan ook dat ‘kunst de tijd vastlegt: het zegent het materiaal met de tijdsgeest. Het is een reizend bericht door de eeuwen heen tussen de mensen’