Kunstestafette – Jacqueline Bionda

De lente is in zicht! De krokussen schieten uit de grond en de narcissen baden in de voorjaarszon en het is alweer tijd voor een schitterende bijdrage aan de kunstestafette. Jacqueline neemt ons mee naar een land hier ver vandaan, op weg naar een sprookjesachtig mooi schilderij.

”Een ridder die draken bevecht, een meisje dat haar schoen verliest en een prinses die honderd jaar slaapt. Het zijn allemaal bekende sprookjes waar ik mee op ben gegroeid en jij waarschijnlijk ook. Sprookjes zijn een belangrijk onderdeel voor mij als persoon. Vroeger toen ik nog klein was las mijn familie iedere avond een sprookje aan mij voor, wat ik fantastisch vond. De sprookjesboeken puilden de kast zo’n beetje uit. Die fascinatie voor sprookjes en het fantasierijke is na al die jaren blijven hangen en nog steeds maken deze verhalen mij erg vrolijk.

Iemand die ook zo veel van sprookjes hield was Edward Frederick Brewtnall. Hij werd geboren in 1846 in Londen en bleef daar zo’n beetje zijn hele leven aan het werk. Hij studeerde in Londen aan de Lambeth School of Art. Brewtnall was thuis in vele materialen en technieken. Hij werkte in olieverf en aquarel en maakte ook houtgravures en litho’s. Vanaf 1886 exposeerde hij aan de Royal Academy, Society of British Artists, Grosvenor Gallery en de Royal Watercolor Society. Van de Royal Watercolor Society werd hij volwaardig lid in 1883. Ook leverde Brewtnall illustraties aan tijdschriften, periodieken en boeken die te bewonderen zijn op de website van het British Museum (https://www.britishmuseum.org/collection/term/BIOG20838). Hij maakte ook landschap- en genrestukken, maar staat vooral bekend om zijn schilderijen van sprookjes. ‘Assepoester’, ‘De Kikkerprinses’, ‘Roodkapje’, ‘Doornroosje’, en ga zo nog maar even door, hij schilderde ze allemaal. Twee jaar voor zijn dood schilderde Brewtnall ‘De Schapenhoedster’, het schilderij waar ik het met jullie over wil hebben.

Dit schilderij kwam ik toevallig tegen tijdens het gedachteloos rondzwerven op Instagram. Niet een erg romantische setting, maar toch werd ik opslag verliefd op dit werk. We zien een arme schapenhoedster met een lammetje die toevallig een groep zeemeerminnen spot in het water. Een paar zeemeerminnen zijn aan het zwemmen, een ander zit op de kant. Ze hebben niet in de gaten dat ze worden bekeken door de schapenhoedster. Een duidelijk sprookje kan ik hier niet aan koppelen, maar sprookjesachtig is het zeker! Met name de kleuren van dit schilderij vind ik heel mooi. Het heldere blauw, zachte groen en de rode haarkleur van de schapenhoedster passen mooi bij elkaar en stralen naar ons toe. Het schilderij is idyllisch, zit vol magie, is uitnodigend en heeft een zekere luchtigheid door de meeuwen die rondvliegen. De schapenhoedster zelf zit vol nieuwsgierigheid, ze leunt naar voren, haar vieze voeten komen zachtjes van het gras af en haar linker arm zit vol expressie. Het is net alsof ze twijfelt om in het water te springen en achter de zeemeerminnen aan te gaan. Ik vind het ook een heel optimistisch schilderij, want ondanks haar kapotte kleren, vieze voeten en armoede waarvan haar enige lammetje ons kennis geeft, heeft de schapenhoedster wel het optimisme kunnen vinden om een bloemenkrans te maken en in haar haar te doen. Dat optimisme probeer ik zelf ook elke dag te vinden. Of je nou van iets groots geniet, zoals het ontdekken van zeemeerminnen, of van iets kleins zoals een bloemenkrans, het gaat er gewoon om dat je geniet en niet in welke mate je dat doet.

Bij deze wil ik graag Iris van Beurden nomineren. Heel veel succes!”

Iris we kijken al uit naar jouw bijdrage! Word je genomineerd? Neem dan contact op met een van de redactieleden van de ARTillerie of stuur een mailtje (artillerie@osk1977.nl) en vertel ons wat je favoriete kunstwerk is (en waarom) en wie jij wilt taggen. De redactie van de ARTillerie bestaat uit Alison Scanlan, Ruben Hulsewé en Luuk Merijn Spee