Zalig gezeteld – De zetels van de Tweede Kamer

De zetels der zetels. Ze worden iedere vier jaar gegeven en vergeven. De stoelen voor de meest bemoeizuchtige politiek geëngageerde kontjes van het land. De zetels waarop de zaken worden bepleit, de zetels voor het zenuwachtig zweten voor de stemming. De zetels die figuurlijk rood, groen, blauw, oranje, kunnen zijn maar empirisch alleen blauw aanzien. Ik heb het over de zetels van de Tweede Kamer.

De zetels zijn elk uitgerust met de mogelijkheid om verveeld op rond te draaien. Honderdvijftig zetels bieden die activiteit aan vastgenageld aan de vloer en de overige twee dozijn stoelen kunnen in theorie gelijktijdig voortrollen en roteren, maar die bezigheid heeft de Tweede Kamer nog niet gerapporteerd. Op de hondervijftig stoelen van de Kamerleden en die van de voorzitter staat het zegel van de Tweede Kamer, omdat zij deel uit maken van de volksvertegenwoordiging. Op de overige stoelen zoals die van de staatsecretarissen en ministers staat geen zegel.

Maar dat zijn niet álle zetels in de Tweede Kamer. Boven in de kamer hangt een balkon waarop enkele rijen groene klapstoelen op staan gesteld. De stoelen zijn gefabriceerd door Nederlandse meubelfabrikant Artifort en hebben de tand des tijds doorstaan, zoals het bedrijf zelf die in 2015 zijn lustrum van 125 jaar vierde. Dat deze biscoopbezoekersstoelen er staan is gevolg van de beslissing om alle kamervergaderingen plenaire te houden en zodoende konden de vergadering vanaf de voltooiing van de verbouwing in 1992 zo worden bijgewoond.

Vanaf de bezoekersbune kan er neergekeken worden op de woest burgerlijke arena. De architecten stellen dat ze inspiratie hebben geput uit de Grieks-Romeinse theaters, waardoor de stoelen in een halfronde vorm zijn opgesteld. Los van het feit dat Griekse theaters geen heuse achterwand hebben zoals in de kamer en het Romeinse wel, speelt er binnen de kamer wel een politiek tragedie af met de laatste jaren onafgebroken in de hoofdrol, de man met een passie voor Boer zoekt vrouw, Mark Rutte. Maar anders dan de gebruikelijke toneelstukken die op de planken worden opgevoerd, zit de regisseur beter bekend als de voorzitter in de grootste stoel óp het toneel.

Na drie decennia zal het binnenhof overigens binnenkort weer op de schop gaan. Sommige onderdelen staan op instorten en de zaal die we nu kennen als Tweede Kamer zal verdwijnen en plaats maken voor een nieuwe generatie. Overigens is het niet nieuw dat de staat van het binnenhof zo drastisch is. Tijdens de stadhoudersschap van Willem IV in de 18e eeuw schreef een van zijn adviseurs, Willem Bentinck dat de stadhouder moest vrezen voor zijn leven, omdat het gebouw in zo’n verwaarloosde staat was.

Het politieke landschap in de Tweede Kamer werd door architect Pi de Bruijn aangevuld met referenties naar het Nederlandse landschap. Tapijt zo groen als gras, plafond met de eeuwige blauwgrijze kleur die zo vaak de Nederlandse hemel siert en tot slot de koningsblauwe zetels die in vorm refereren aan de Nederlandse bloem, de tulp.